پرواز....

هوالصبور

السلام علیک یااباصالح

چمدانی ازلبخند

برتن خسته ی این خاک فرودآمد

یک بغل پروانه ی رویایی وخیال انگیز

ازپیله ی تن رنج،به پروازدرآمدند.

درطهارت اشک ولبخند

که سوره ی مرگ تلاوت شد

عده ای نمازشک دارخواندندوعدهای روزه ی شک دارگرفتند

عده ای زخم زدندوعده ای شلاق خودخواهی درهواتکان دادند

یک لحظه بودآنچه اتفاق افتاد:"مرگ درمعیت لبخند"

همیشه همین گونه است

توزخم می خوری من دردمیکشم

من دردمیکشم توطاقت ازکف میدهی

ما اما هیچوقت برای هم نمردیم...

"پروازرابخاطربسپار

پرنده  رفتنی ست"(فروغ فرخزاد)